Hey daar!
Ondertussen zijn we al een kleine maand verder en zijn we ook al weer wat ervaringen rijker! Kleine stapjes vooruit en soms weer eentje achteruit, maar dat hoort erbij.
7 april is papa nog eens mee geweest naar Buddy en had ik gevraagd om wat sprongetjes. Niet te hoog en te veel had ik me voorgenomen, omdat ik de dagen ervoor had gemerkt dat hij moeilijk naar links draaide na een grondwerksessie met cavaletti's: hij is er namelijk eens op gesprongen. Ik dacht dus dat hij wat vast zat in zijn schouder/achterbeen waardoor hij iets korter liep dan normaal en dus ook niet wilde draaien. Al snel had ik door dat Buddy er énorm veel zin in had en ik merkte niet veel van het vastzitten wat ik eerder had gedacht. We gingen van 70cm, naar 80, naar 90 en toen hij dat gewoon op zijn dooie gemakje deed, zijn we toch maar naar 1m05 gegaan. Pijn/last? Niet aanwezig. Ik ken mijn paard goed genoeg om te weten wanneer hij een ongemak heeft en hier voelde ik werkelijk helemaal niets.
Ook moet je even denken dat ik al lange tijd die hoogte niet meer gesprongen had en zeker niet in een parcours! Toch deed hij het gewoon netjes zonder morren, zonder ook maar te denken aan een stop. Flinke kleine man!
Woensdag, 10 april, had ik dan gevraagd aan Charlotte voor een dressuurles om mijn proef eens te kunnen oefenen van de cross aanstaande zondag. Hij was iets luier op mijn been dan de les ervoor, maar liet alsnog heel mooie stukken zien waar ik erg trots op ben! Het is moeilijk om Buddy recht te houden en terwijl nog even veel impuls te houden, maar niet onmogelijk. Hij liep in elk geval echt fijn en ik had de indruk dat hij wel klaar was om de cross in te gaan.
Direct daar op volgend ben ik 12 april met Natalie gaan wandelen in het Zoniënwoud. Buddy was 's morgens heel boos toen ik hem uit zijn stal haalde, maar hij klaarde al snel op in het bos en zeker als Tes erbij was, want die twee hebben elkaar ondertussen 3 keer gezien en dat is echt dikke liefde. We hebben een toer van zo'n 3u gedaan met veel berg op en berg af, wat dus een hele goede krachttraining was voor de paarden. We hebben ons weer goed geamuseerd, geprobeerd om niet verloren te rijden en we hebben de camionette terug gevonden dus dat is wel een groot pluspunt!
Het Zoniënwoud heeft enorm veel ruiterpaden, maar veel ervan zijn op stenen wat niet zo fijn is voor de paarden. Dat is wel jammer maar niet zo erg. Andere paden lagen net wel heel goed met zand! Goeie tip als je naar daar gaat: parkeer je aan B&B hippodroom, daar is eveneens plaats genoeg om weer op te laden!
En zondag was het dan zo ver: mijn eerste echte cross! Om 6u20 opgestaan, om 7u10 stond ik dan op stal om pony op te pikken. Natuurlijk, een wit paard kan nooit wit zijn op de dag van de wedstrijd, dus raad eens? Hij had me verwent met een leuk patroon van vlekken. Ik had er me bij neergelegd en dacht: agh, dan heb ik vandaag gewoon een bonte pony... So be it. Laden ging vlit en de rit naar daar eveneens. We zijn dan op 't gemak het parcours gaan verkennen en het springparcours. Bij het inrijden had ik een énorm hevig paard onder mijn gat. Steeds vooruit willen, als hij een sprong nam was dat echt met een gigantisch bolle rug waardoor ik de indruk had dat hij super hoog sprong, ... Ik was echt: "Wat gaat dit geven in de cross..."
Eenmaal afgeroepen en vertrokken, is de eerste lijn de moeilijkste voor Buddy, omdat hij dan weg van de andere paarden moet. Op de 1ste sprong heb ik hem enorm aangemoedigd en sprong hij rustig over. De tweede sprong, een opsprong, stopte hij voor en heb ik hem van,uit stilstand aangemoedigd het toch te springen en dat deed hij. Super flink en stoer zette hij zijn pad verder: even opzij springen zodat hij zeker was dat het meisje op het parcours hem niet zou opeten, sprong 3, "Ieh, was dat?" en toch gewoon springen. Sprong 4 lag achter een bocht en Buddy had er net veel plezier in van toch wat snelheid te pakken, dus per ongeluk eerst voorbij gereden. Terug gekeerd, obstakel gesprongen en weer weg! Vanaf dan ging hij super vlot, geen greintje twijfel meer te vinden en een goed tempo. De mensen langs de kant waren ineens ook niet meer zo eng! Eenmaal aan de finish heb ik hem goed beloond en zag ik dat hij eigenlijk fysiek nog niet echt moe was. Hij zweette niet eens, buiten een klein beetje achter zijn oor. Toch even laten uitpuffen, even laten grazen op de parking, water aangeboden en dan terug erop voor het springparcours. Wauw, wat liep hij leuk! Geen enkele keer getwijfeld en gewoon vollenbak ervoor gaan! Zalig paard is het toch!
Voor mijn dressuur had ik mijn ondertussen afgemeld: ik merkte dat het mentaal toch echt wel veel was voor Buddy en hoewel hij nog energie over had, wilde ik dat hij er een goede ervaring aan overhield. Paardrijden is: luisteren naar je paard en stoppen wanneer het goed is. Volgende keer misschien, maar op dat moment? Het was goed geweest, hij had flink gewerkt en had nog een flinke rit op de trailer voor de boeg.
Ik ben dus super tevreden over mijn pony die overal zijn beste beentje heeft voorgezet. Hij doet flink wat hem gevraagd wordt! Woensdag (17/04) komt de osteopaat voor hem, omdat ik het toch nodig vindt dat hij nagekeken wordt, zeker omdat ik dacht dat hij vastzat en omdat hij nu een cross achter de rug heeft. De 27ste gaan we sowieso op crosstraining bij Margo Van Nijnatten en dan kunnen we verder uitkijken naar leuke evenementen om aan deel te nemen.
See you soon!
- Met dank aan Lucinde, Natalie, mijn papa, en de fotografen ter plaatse.
