Paardrijden is: luisteren naar je paard

Hey daar!

Ondertussen zijn we al een kleine maand verder en zijn we ook al weer wat ervaringen rijker! Kleine stapjes vooruit en soms weer eentje achteruit, maar dat hoort erbij. 

7 april is papa nog eens mee geweest naar Buddy en had ik gevraagd om wat sprongetjes. Niet te hoog en te veel had ik me voorgenomen, omdat ik de dagen ervoor had gemerkt dat hij moeilijk naar links draaide na een grondwerksessie met cavaletti's: hij is er namelijk eens op gesprongen. Ik dacht dus dat hij wat vast zat in zijn schouder/achterbeen waardoor hij iets korter liep dan normaal en dus ook niet wilde draaien. Al snel had ik door dat Buddy er énorm veel zin in had en ik merkte niet veel van het vastzitten wat ik eerder had gedacht. We gingen van 70cm, naar 80, naar 90 en toen hij dat gewoon op zijn dooie gemakje deed, zijn we toch maar naar 1m05 gegaan. Pijn/last? Niet aanwezig. Ik ken mijn paard goed genoeg om te weten wanneer hij een ongemak heeft en hier voelde ik werkelijk helemaal niets.

Ook moet je even denken dat ik al lange tijd die hoogte niet meer gesprongen had en zeker niet in een parcours! Toch deed hij het gewoon netjes zonder morren, zonder ook maar te denken aan een stop. Flinke kleine man!

Woensdag, 10 april, had ik dan gevraagd aan Charlotte voor een dressuurles om mijn proef eens te kunnen oefenen van de cross aanstaande zondag. Hij was iets luier op mijn been dan de les ervoor, maar liet alsnog heel mooie stukken zien waar ik erg trots op ben! Het is moeilijk om Buddy recht te houden en terwijl nog even veel impuls te houden, maar niet onmogelijk. Hij liep in elk geval echt fijn en ik had de indruk dat hij wel klaar was om de cross in te gaan.

Direct daar op volgend ben ik 12 april met Natalie gaan wandelen in het Zoniënwoud. Buddy was 's morgens heel boos toen ik hem uit zijn stal haalde, maar hij klaarde al snel op in het bos en zeker als Tes erbij was, want die twee hebben elkaar ondertussen 3 keer gezien en dat is echt dikke liefde. We hebben een toer van zo'n 3u gedaan met veel berg op en berg af, wat dus een hele goede krachttraining was voor de paarden. We hebben ons weer goed geamuseerd, geprobeerd om niet verloren te rijden en we hebben de camionette terug gevonden dus dat is wel een groot pluspunt!

Het Zoniënwoud heeft enorm veel ruiterpaden, maar veel ervan zijn op stenen wat niet zo fijn is voor de paarden. Dat is wel jammer maar niet zo erg. Andere paden lagen net wel heel goed met zand! Goeie tip als je naar daar gaat: parkeer je aan B&B hippodroom, daar is eveneens plaats genoeg om weer op te laden!

En zondag was het dan zo ver: mijn eerste echte cross! Om 6u20 opgestaan, om 7u10 stond ik dan op stal om pony op te pikken. Natuurlijk, een wit paard kan nooit wit zijn op de dag van de wedstrijd, dus raad eens? Hij had me verwent met een leuk patroon van vlekken. Ik had er me bij neergelegd en dacht: agh, dan heb ik vandaag gewoon een bonte pony... So be it. Laden ging vlit en de rit naar daar eveneens. We zijn dan op 't gemak het parcours gaan verkennen en het springparcours. Bij het inrijden had ik een énorm hevig paard onder mijn gat. Steeds vooruit willen, als hij een sprong nam was dat echt met een gigantisch bolle rug waardoor ik de indruk had dat hij super hoog sprong, ... Ik was echt: "Wat gaat dit geven in de cross..."

Eenmaal afgeroepen en vertrokken, is de eerste lijn de moeilijkste voor Buddy, omdat hij dan weg van de andere paarden moet. Op de 1ste sprong heb ik hem enorm aangemoedigd en sprong hij rustig over. De tweede sprong, een opsprong, stopte hij voor en heb ik hem van,uit stilstand aangemoedigd het toch te springen en dat deed hij. Super flink en stoer zette hij zijn pad verder: even opzij springen zodat hij zeker was dat het meisje op het parcours hem niet zou opeten, sprong 3, "Ieh, was dat?" en toch gewoon springen. Sprong 4 lag achter een bocht en Buddy had er net veel plezier in van toch wat snelheid te pakken, dus per ongeluk eerst voorbij gereden. Terug gekeerd, obstakel gesprongen en weer weg! Vanaf dan ging hij super vlot, geen greintje twijfel meer te vinden en een goed tempo. De mensen langs de kant waren ineens ook niet meer zo eng! Eenmaal aan de finish heb ik hem goed beloond en zag ik dat hij eigenlijk fysiek nog niet echt moe was. Hij zweette niet eens, buiten een klein beetje achter zijn oor. Toch even laten uitpuffen, even laten grazen op de parking, water aangeboden en dan terug erop voor het springparcours. Wauw, wat liep hij leuk! Geen enkele keer getwijfeld en gewoon vollenbak ervoor gaan! Zalig paard is het toch!

Voor mijn dressuur had ik mijn ondertussen afgemeld: ik merkte dat het mentaal toch echt wel veel was voor Buddy en hoewel hij nog energie over had, wilde ik dat hij er een goede ervaring aan overhield. Paardrijden is: luisteren naar je paard en stoppen wanneer het goed is. Volgende keer misschien, maar op dat moment? Het was goed geweest, hij had flink gewerkt en had nog een flinke rit op de trailer voor de boeg.

Ik ben dus super tevreden over mijn pony die overal zijn beste beentje heeft voorgezet. Hij doet flink wat hem gevraagd wordt! Woensdag (17/04) komt de osteopaat voor hem, omdat ik het toch nodig vindt dat hij nagekeken wordt, zeker omdat ik dacht dat hij vastzat en omdat hij nu een cross achter de rug heeft. De 27ste gaan we sowieso op crosstraining bij Margo Van Nijnatten en dan kunnen we verder uitkijken naar leuke evenementen om aan deel te nemen.

See you soon!

- Met dank aan Lucinde, Natalie, mijn papa, en de fotografen ter plaatse.

2 bewogen weken

Hellow there!

Sinds de bitfitter geweest is, heb ik een hele andere pony. Mensen op stal en waar ik regelmatig mee praat, hebben dat al veel gehoord ondertussen. Ik kan er echter echt niet van over hoe hij veranderd is en hoe fijn hij te rijden is... écht ongelofelijk.

Beginnen bij het begin. 15 maart had ik dressuurles van Charlotte. We hebben voornamelijk gewerkt op het rechtrichten en het sterker worden van zijn galop. Jammer genoeg heb ik geen foto's van tijdens de les, anders had ik die er met veel plezier bij gezet! Na een dressuurles hoort een springles, en heb ik dus 19 april weer een les gekregen. Echt, Buddy is fantastisch! Hij liep super ruim, ontspannen en sprong goed! Geen twijfel, goed luisteren en echt gewoon heel flink!

Om vervolgens weer naar de volgende stap te gaan. Op Stal Den Heuvel werd er een trainingsjumping georganiseerd. Omdat dat niet te ver is, dacht ik: Ja we gaan, waarom niet. Ik had mijn 2 grooms bij, Cindy en Thibaut die ook mijn parcours gefilmd hebben. Ik heb de 80cm en de 90cm meegesprongen. De 80 sprong ie heel fijn en voelde beter dan de 90cm, in de tweede proef heeft hij me namelijk meer moeten redden omdat ik mijn afstanden niet goed reed. Geen probleem, hij heeft het super gedaan én ik was tevreden en dat ik het belangrijkste!

Normaal ging ik zondag dus ook mee met Natalie naar haar les kijken van Thalya Willems. Echter ging dat niet door omdat Thalya haar paard koliek had en ze dus naar de kliniek moesten. Natalie heeft me dan eigenlijk direct opgebeld om 8u30 s morgens om te vragen of ik niet wilde gaan wandelen. Zo gezegd zo gedaan: om 10u waren beide paarden opegeladen en waren we onderweg naar het Meerdaalbos. Het was een zeer rustige rit naar daar, eenmaal we geparkeerd waren aan het Meerdaalhof hebben we rustig opgezadeld en direct het veld in op zo het Meerdaalbos in te trekken. We zijn 2 uur weg geweest, hebben enorm veel gelachen en gezeverd en eens verloren gereden, maar het was het allemaal meer dan waard! Het was een super leuke ervaring en zeker voor herhaling vatbaar!!

Kort samengevat: Buddy is een super pony en is 2 dagen na elkaar netjes op het vervoer gegaan (trots!). Op naar de volgende avonturen!

Bitfitting, het mysterie van het juiste bit

Hey iedereen!

Hier zijn we weer. Ik wilde eigenlijk nog een dagje wachten met een blogpost te schrijven, maar het weer is de boosdoener. Normaal ging ik morgen op cross naar Baarle-Nassau, maar ze verwachten windstoten van 100km/u, wat ik bijzonder gevaarlijk vind met een trailer achter me. Dus, een streep door de planning van morgen en hopen dat het binnenkort wat beter weer is zodat we alsnog kunnen gaan crossen!

Verder is er tegenover de vorige blogpost ook wat verandert: Buddy heeft er namelijk een weidemaatje bij: Kavalani aka Laan! Het spook en de koe, echt een geweldig duo!

De titel verraadt al waarover het deze keer echt gaat, namelijk bitfitten! De mensen die me kennen, hebben mij altijd horen zeggen dat Buddy soms absurd gevoelig is in zijn mond. Ik heb al verschillende bitten zelf geprobeerd, maar niets waarvan ik dacht: "Oeh, daar loopt hij wel heel leuk op!" Ik greep op termijn altijd terug naar enkel-gebroken watertrens waar hij zich dan opnieuw eng op begon te maken. Door een juiste manier van rijden is dat al een stuk verbeterd, maar de echte ontspanning? Die kwam er eigenlijk niet.

Ik had, voor het aanmeten van mijn PS of Sweden hoofdstel, al contact gehad met Caitlyn van Bridle & Ride. Een super lieve vrouw met engelen geduld en een hart voor paarden. Omdat ik steeds tegen hetzelfde probleem bleef aanlopen heb ik haar dan ook weer gevraagd om langs te komen. Zo gezegd zo gedaan, vandaag was het zo ver!

Eenmaal Caitlyn aangekomen was, alles uitgeladen was, begon het échte werk. Eerst even kennismaken met Buddy, die weer zeer geïnteresseerd was in wat er allemaal gebeurde.  Vervolgens heeft ze wat in zijn mond gekeken, naar zijn laagjes en hoe gevoelig die zijn - redelijk gevoelig dus. Ze heeft me goed uitgelegd wat ze allemaal deed en waarom en dat ik me over die gevoelige laagjes eigenlijk geen zorgen moet maken: dat is een anatomisch gegeven. De laagjes zijn nooit hetzelfde en hellen - of net niet - naar binnen af, maar daar ga ik niet te veel over uitwijken omdat ik er eigenlijk verder niets van weet. Ze heeft gekeken naar zijn tong, hoe dik die is en dan keek ze nog naar zijn lippen. Hij heeft namelijk een fijn mondje, maar redelijk brede lippen, waardoor er door bepaalde bitten wel wondjes zouden kunnen ontstaan. Allemaal heel leerrijk voor mij en leuk om te weten, ik werd echt betrokken bij het proces en dat is ook een zeer fijn gevoel!

Daarna vroeg ze me om eerst even te rijden met mijn bit, zodat ze kon zien wat het 'probleem' is bij het rijden. Ze zag al snel dat Buddy zijn bit wat omhoog duwt met zijn tong zodat hij geen druk ervaart en dat hij heel gespannen loopt achter zijn kaken. Niet ideaal dus. Ik merkte ook direct dat het zo'n dag was, dat hij zijn bit niet wilde aannemen. Na ingereden te hebben heeft ze het bit gewisseld met ééntje van het merk Sprenger. Dit bit was uit een zachter metaal, iets gebogen en de schakel in het midden is wat gedraaid waardoor het niet omhoog prikt in zijn gehemelte als ik toch wat in zijn mond kom. Ik kreeg direct een ander paard. Alle spanning was ineens weg, zijn mond mooi toe en zelfs met moeilijkere oefeningen hield hij zijn hoofd op zijn plaats zonder zijn bit vast te nemen. Ik direct helemaal verkocht!

We hebben natuurlijk ook nog een aantal andere bitten geprobeerd, zoals een andere Sprenger, dubbel gebroken met een kleine schakel en gebogen om te kijken of hij liever iets losser heeft, maar al snel was duidelijk dat dat niet het geval was, waardoor hij weer die spanning kreeg en net hetzelfde met zijn tong begon te doen. Hetzelfde met een lichter enkel gebroken bitje van Fager... Agh, het is wel fijn om te voelen hoe hij liep op dat eerste bitje, echt... WOW.

Achteraf hebben we dit bitje er nog eens in gestoken en zei ik dat ik er ook eens een sprongetje mee wilde maken. Ik reed de sprong aan en wauw, full power. Wat een paard! En wat een sprong... Ik kan het niet uitleggen, maar het gevoel was ZALIG!

Conclusie: Bitfitting is een hele kunst, het vraagt veel kennis en steunt op meer dan alleen ongebroken, enkel-gebroken of dubbel-gebroken! Er zijn zoveel modellen op de markt en elk paard is anders, maar toch is er iets voor elk paard. Bedankt Caitlyn, om deze ervaring zo fijn te maken voor ons allebei!

Jumping BOMACO 9/02/2019

Hallo daar!

Hier zijn we weer! Ondertussen staat de pagina toch al even online en is het tijd voor een update.

Voor jullie het verhaal van afgelopen week lezen, wil ik er even bij vermelden dat Buddy eigenlijk niet sprong toen ik hem begon te rijden. Hij vond het niet leuk, deed dus ook geen moeite en was niet vooruit te branden. We zijn dan ook enorm veel uitgebeld geweest op wedstrijd met best wel smerige stoppen van zijn kant en zijn nu eindelijk al een klein jaar op het goede pad!

Ik neem regelmatig springles bij Raf: hij heeft me al veel geholpen met het rijtechnische aspect met Buddy. Woensdag (6/02/2019) was het dus ook weer zo ver, de eerste springles in een maand tijd. De les was dus ook niet echt wat ik ervan verwachtte: vorige keer was hij zo fijn te rijden en te springen en woensdag heb ik echt moeten werken om hem te krijgen waar ik hem moest krijgen. Hij liep al bij al ontspannen, maar liep enorm achter mijn hand en achter mijn been. Hij viel steeds over zijn schouder en ik moest hem meer helpen dan ik noodzakelijk vind. Al bij al niet zo'n goede training, maar ik heb weer veel opgestoken. En als ik dan nog terug kijk naar van waar we komen, zijn we enorm vooruit gegaan! 

Ik had dus ook gewoon geen verwachtingen voor zaterdag. Hij heeft me echter verrast en sprong de 80cm foutloos en op een net tempo! Hij voelde echt heel fijn en deze keer was de rem niet stuk. Ik ging dus met een goed gevoel de 90cm in, die hij voor het eerst mee zou lopen. Buddy liep de 90 op een goed tempo rond (misschien wat té) en sprong er 3 balken af, maar ik kan niet trotser zijn! Zijn eerste keer op die hoogte en ik heb hem niet één keer voelen twijfelen. Dat was het doel van de dag ook en volgende keer kunnen we het parcours ingaan op een rustigere manier.

80cm

90cm

Ik ben dus enorm tevreden over mijn kleine wittekop die zo goed zijn best probeert te doen! Vandaag heeft hij een stukje aan de longe gelopen al dravend om zijn spieren los te werken en morgen kunnen we, als het weer wat mee zit, even rijden!

Als hij zo verder doet is hij helemaal klaar om dit zomerseizoen 80 & 90 te lopen op jumping en 60 & 80 in de eventing. Maar alles op zijn tijd en we komen er wel!

Bedankt aan alle supporters, zowel ter plaatse als thuis!

Groetjes,

Lisa

Nog wat fotootjes:

Hoi! Wat fijn dat je mijn blog bezoekt! Als je deze blog al gevonden hebt, betekent het waarschijnlijk dat je mij ergens volgt via sociale media en ken je me ook al een beetje. Ik zal me alsnog even voorstellen.

Ik ben Lisa, ik ben 20 jaar oud en ben studente Landschaps- en tuinarchitectuur aan de Erasmus Hogeschool te Brussel. Naast mijn studies werk ik nog bij in het weekend bij Bio-Planet en hou ik me veel bezig met mijn lieve pony, Buddy. Over die laatste gaat deze blog ook, mijn avonturen met mijn beste vriend en mijn maatje voor het leven.
Buddy is een NRPS ruin van 9 jaar oud en een heel lief en attent dier. Nadat ik hem anderhalf jaar op half-pension heb gehad, heb ik de keuze gemaakt om hem over te kopen. Ondertussen is hij al  2 jaar van mij en is hij echt mijn beste maatje geworden. Die beslissing is een keerpunt in mijn leven geweest en ik heb er nog steeds geen spijt van.

Op die drie jaar heb ik enorm veel geleerd. Zo sprong hij in het begin niet, wat hij nu wel erg graag doet. Hij heeft een tijd erg veel geweigerd en dit heb ik samen met mijn lesgever opgelost. Ondertussen springen we op wedstrijd 80/90cm en zou ik komend jaar graag de 100cm starten met hem en ook te beginnen met wat eventing wedstrijden. Want eventen... dat is toch wat we beide graag doen...

Met deze blog wil ik graag onze vorderingen bijhouden en met jullie delen, wetend dat niet iedereen het leuk vindt om alles op mijn facebook te zien verschijnen... Meeeeh, never mind, mijn facebook blijft vol staan van Buddy, maar hier kan je het uitgebreider volgen! Kusjes!